Odgovor:

Prema članu 2. Zakona o porezima na imovinu, porez na imovinu plaća se na nepokretnosti koje se nalaze na teritoriji Republike Srbije, i to na:

1) pravo svojine, odnosno na pravo svojine na zemljištu površine preko 10 ari;

2) pravo zakupa, odnosno korišćenja, stana ili kuće za stanovanje, konstituisano u korist fizičkog lica;

3) pravo korišćenja građevinskog zemljišta površine preko 10 ari, u skladu sa zakonom kojim se uređuje pravni režim građevinskog zemljišta;

4) pravo korišćenja nepokretnosti u javnoj svojini od strane imaoca prava korišćenja, u skladu sa zakonom kojim se uređuje javna svojina;

5) korišćenje nepokretnosti u javnoj svojini od strane korisnika nepokretnosti, u skladu sa zakonom kojim se uređuje javna svojina;

6) državinu nepokretnosti na kojoj imalac prava svojine nije poznat ili nije određen;

7) državinu nepokretnosti u javnoj svojini, bez pravnog osnova;

8) državinu i korišćenje nepokretnosti po osnovu ugovora o finansijskom lizingu.

Pravom zakupa stana ili kuće za stanovanje konstituisanim u korist fizičkog lica, u smislu stava 1. tačka 2) ovog člana smatra se pravo zakupa za period duži od jedne godine ili na neodređeno vreme, za koji je propisano plaćanje neprofitne zakupnine ili zakupnine koja se obračunava primenom propisanih kriterijuma i merila, u skladu sa zakonima kojima se uređuju:

(1) stanovanje i održavanje zgrada, odnosno u skladu sa posebnim propisima kojima je bilo uređeno stanovanje koji su prestali da važe danom početka primene zakona kojim je uređeno stanovanje i održavanje zgrada;

(2) javna svojina;

(3) prava boraca, vojnih invalida i porodica palih boraca;

(4) zbrinjavanje izbeglica.

Pravom korišćenja stana ili kuće za stanovanje konstituisanim u korist fizičkog lica, u smislu stava 1. tačka 2) ovog člana smatra se pravo korišćenja za period iz stava 4. ovog člana, u skladu sa zakonom kojim se uređuje zbrinjavanje izbeglica.

Prema navedenom, za stanove koje koriste interno raseljena lica, pre svega treba proveriti da li postoji pravni osnov za njihovo korišćenje.

Ako je pravni osnov ugovor, treba proveriti u skladu s kojim zakonom je ugovor sačinjen, da li je to jedan od navedenih zakona po kojima se vrši oporezivanje u skladu sa tačkom 2. člana 2. Zakona o porezima na imovinu. AKo je to zakup po nekom od ovih zakona ili korišćenje u skladu sa Zakonom o izbeglicama, onda su fizička lica obveznici poreza na imovinu.

Ako stanove koji su u vlasništvu opštine fizička lica koriste bez pravnog osnova, tada su oni obveznici po tački 7. člana 2  Zakona o porezima na imovinu.

Ako između fizičkog lica i opštine postoji ugovor o korišćenju (koji nije zakup) po nekom od ovih zakona (sem po Zakonu o izbeglicama) ili po nekom drugom zakonu, to korišćenje nije oporezivo pravo po navedenim zakonskim odredbama,pa je u tom slučaju obveznik poreza na imovinu opština, koja svakako kao budžetski korisnik ima pravo na poresko oslobođenje.