Odgovor:

ZPPPA u članu 114. propisuje da pravo poreskog organa na utvrđivanje poreza i sporednih poreskih davanja zastareva za pet godina od dana kada je zastarelost počela da teče. 

Zastarelost prava na utvrđivanje poreza i sporednih poreskih davanja počinje da teče od prvog dana naredne godine od godine u kojoj je trebalo utvrditi porez, odnosno sporedno poresko davanje.

Članom 114d istog zakona propisano je da se zastarelost  prekida svakom radnjom poreskog organa  preduzetom protiv poreskog dužnika u cilju utvrđivanja poreza i sporednih poreskih davanja.

Posle prekida zastarelost počinje teći iznova, a vreme koje je proteklo pre prekida ne računa se u rok za zastarelost.

U vašem slučaju vi ste utvrđivanje obaveze za period 2012-2016 izvršili u 2017. godini, odnosno pre nastupanja zastarelosti prava na utvrđivanje. Utvrđivanje obaveze predstavlja radnju poreskog organa preduzetu protiv poreskog dužnika, što znači da je donošenjem i uručenjem rešenja o utvrđivanju poreza na imovinu za 2012, 2013, 2014, 2015 i 2016 godinu, prekinuta zastarelost. U skaldu sa navedenom odredbom ZPPPA zastarelost je nakon prekida počela da teče iznova, što znači da je novi rok za zastarelost počeo da teče od 1.1.2018. godine i traje još pet godina (2018-2022 godina).

Apsolutni rok za zastarelost prava na utvrđivanje obaveze za 2012. godinu je 31.12.2022. godine, dok se utvrđivanje za 2013. godinu može izvršiti do 31.12.2023. godine, ali samo ako u periodu od 2018-2022 dođe ponovo do prekida zastarelosti. Isto se primenjuje  i za 2014, 2015 i 2016 godinu. Prema tome, po nalogu drugostepenog organa može se utvrditi obaveza poreza na imovinu za period 2012-2016, pri čemu zahtev obveznika za zastarelost treba odbiti kao neosnovan.