Odgovor:

Zakonom o porezima na imovinu, u članu 6b, propisano je da kod razvrstavanja nepokretnosti pojedini pojmovi imaju sledeće značenje: 1) „građevinsko zemljište“ je vrsta zemljišta koje je kao takvo definisano zakonom kojim se uređuju planiranje i izgradnja, 2) „poljoprivredno zemljište“ je vrsta zemljišta koje je kao takvo definisano zakonom kojim se uređuje korišćenje poljoprivrednog zemljišta.

Zakonom o planiranju i izgradnji propisano je u članu 82, da građevinsko zemljište jeste zemljište koje je određeno zakonom ili planskim dokumentom za izgradnju i korišćenje objekata, kao i zemljište na kojem su izgrađeni objekti u skladu sa zakonom. Član 83. istog zakona dalje propisuje da se građevinsko zemljište koristi prema nameni određenoj planskim dokumentom, na način kojim se obezbeđuje njegovo racionalno korišćenje, u skladu sa zakonom. Stupanjem na snagu planskog dokumenta kojim je promenjena namena zemljišta u građevinsko zemljište, vlasnici tog zemljišta stiču prava i obaveze propisane ovim zakonom i podzakonskim aktima donetim na osnovu zakona. Poljoprivredno zemljište kome je namena promenjena u skladu sa stavom 2. ovog člana, može se koristiti i u druge svrhe, do privođenja zemljišta planiranoj nameni.

Prema Zakonu o poljoprivrednom zemljištu), poljoprivredno zemljište jeste zemljište koje se koristi za poljoprivrednu proizvodnju (njive, vrtovi, voćnjaci, vinogradi, livade, pašnjaci, ribnjaci, trstici i močvare) i zemljište koje se može privesti nameni za poljoprivrednu proizvodnju.

Zakonom o porezima na imovinu, članom 6a, stav 4 propisano je da jedinica lokalne samouprave može odlukom propisati da se neizgrađeno građevinsko zemljište na njenoj teritoriji, koje se koristi isključivo za gajenje biljaka, odnosno sadnog materijala, odnosno šuma, za svrhu utvrđivanja osnovice poreza na imovinu razvrstava u poljoprivredno, odnosno u šumsko zemljište. Odluka iz stava 4. ovog člana primenjivaće se kod utvrđivanja poreza na imovinu za poresku godinu ako je doneta i objavljena do 30. novembra tekuće godine, na način na koji se objavljuju opšti akti jedinice lokalne samouprave koja ju je donela i na njenoj internet strani.

Članom 33 stav 3 Zakona o porezima na imovinu propisano je da nadležni poreski organ utvrđivanje poreza vrši na osnovu podataka iz poreske prijave, poslovnih knjiga poreskog obveznika, podataka iz evidencija nadležnih organa i drugih podataka kojima taj organ raspolaže, a od značaja su za utvrđivanje poreske obaveze.

Uzimajući u obzir napred navedene zakonske odredbe, smatramo da nije dovoljno samo rešenje RGZ kojim se menja namema predmetnog zemljišta iz poljoprivrednog u građevinsko zemljište.

Takođe podsećamo da je “dokazivanje u poreskom postupku” uređeno odredbama člana 51. ZPPPA, Takođe radi utvrđivanja činjeničnog stanja možete izvršiti uviđaj na terenu i o tome sačiniti zapisnik koji će biti sastavni deo spisa predmeta za dalji postupak.

U vezi pitanja da li se na osnovu rešenja o promeni namene zemljišta menja rešenje kojim se utvrđuje porez na imovnu, jer se menja vrsta nepokretnosti za koju se utvrđuje porez na imovnu, zemljište postaje gradjevinsko, a ne više poljoprivredno, napominjemo da je članom 33. stav 5. Zakona o porezima na imovinu propisano da promene u toku poreske godine od značaja za visinu obaveze po osnovu poreza na imovinu ne utiču na utvrđivanje poreske obaveze za tu godinu istom obvezniku (koji vodi, odnosno koji ne vodi poslovne knjige), osim u slučajevima iz člana 12. st. 3. i 4. ovog zakona, odnosno promene korisne površine nepokretnosti u toku poreske godine.

Prema tome, promena vrste nepokretnosti u toku godine ne utiče na utvrđivanje poreza na imovinu u toj godini, već od 1. Jaunara sledeće godine.