Odgovor:

Prema članu 39. Stav 9. Zakona o porezima na imovinu propisano je da za imovinu za koju poreska obaveza prestane u toku poreske godine nakon utvrđivanja poreza za tu godinu, utvrđeni porez umanjuje se za pripadajući porez za tu imovinu počev od dana prestanka poreske obaveze.

Umanjenje poreza obvezniku koji je preminuo tokom poreske godine vrši se donošenjem rešenja kojim se zamenjuje rešenje koje je doneto za celu godinu, s tim da se novim rešenjem utvrđuje porez za period do dana smrti I u kom mora biti navedeno da se ili se donosi rešenje kojim se utvrđuje prestanak poreske obaveze sa danom smrti I otpisuje deo zaduženja koji se odnosi na period nakon smrti, kao I pripadajuća kamata obračunata na to neosnovano zaduženje.

Na taj način na imenu preminulog lica ostaje poreska obaveza utvrđena za period do dana smrti.

Ako ostaviocu nije uručeno rešenje o utvrđivanju poreza na imovinu za celu poresku godinu pre njegove smrti, u tom slučaju nakon sprovođenja ostavinskog postupka i utvrđivanja naslednika (ili ako je to već utvrđeno), u postupku prenosa duga sa preminulog lica na naslednika, naslednik bi mogao da osporava deo duga koji se odnosi na obavezu za 2017. godinu (za period do dana smrti ostavioca) jer za tu godinu poreska obaveza nije utvrđena poreskom obvezniku dok je bio živ, odnosno dok je postojao poreski obveznik.

Ako je ostaviocu uručeno rešenje o utvrđivanju poreza za celu poresku godinu pre njegove smrti, naslednik nema osnova da osporava obavezu koja se odnosi na period do dana smrti ostavioca, jer je obaveza nastala po rešenju koje je dostavljeno poreskom obvezniku u skladu sa ZPPPA.